มฆเทวสูตร เรื่องพระเจ้ามฆเทวะ มนุษย์ชุมชนวิเทหะ อายุ 336,000 ปี เป็นพระกุมาร (84,000 ปี) เป็นอุปราช(84.000) เสวยราชสมบัติ(84000) ทรงผนวช (84,000)

เว็บไซต์ อนาคามี เผยแพร่คำพระศาสดา เผยแพร่คำสอนตถาคต พุทธวจน เว็บไซต์เผยแพร่พระสุตรคำสอนของพระพุทธเจ้า คลิปคำสอน คลิปสาธยายธรรม

พระสูตร : สุตตะ (คำสอนพระศาสดา)

ค้นหาคำที่ต้องการ

	พระสูตรชุดเต็ม ชุด 9	พระสูตร-ชุด	พระสูตร-สั้น

901

พระพุทธเจ้าวิปัสสีจุติจากชั้นดุสิต (ย้้อนไป ๙๑ กัป)โลกธาตุนับหมื่นสว่างไสวสะท้านสะเทือน แม้ในที่มึดมิดที่แสงไม่เคยปรากฏ

902

พระวิปัสสีราชกุมาร เสด็จอุทยาน ทรงเห็นคนชรา คนเจ็บ ตนตาย และบรรพชิต จากนั้นทรงตัดสินใจปลงผมและหนวด

903

พระวิปัสสีโพธิสัตว์ผู้เสด็จหลีกออกเร้น พิจารณาความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ (สายเกิด) พิจารณาความดับ ตามสายปฏิจจสมุปบาท

904

อรหันตสัมมาสัมพุทธ วิปัสสี ตรัสรู้ธรรม ทรงเห็นว่า ธรรมที่บรรลุนี้เป็นธรรม ลึกซึ้ง เห็นได้ยาก รู้ตามได้ยาก รู้ได้เฉพาะบัณฑิต

905

พหุธาตุกสูตร ธาตุมี 18 อย่าง ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ ธาตุมี 6 อย่าง ธาตุ 3 อย่าง

906

มหาจัตตารีสกสูตร ภิกษุ (ผู้เป็นอริยะ) รู้จักมิจฉาทิฐิว่ามิจฉาทิฐิ รู้จักสัมมาทิฐิว่าสัมมาทิฐิ ความรู้ของเธอนั้น เป็นสัมมาทิฐิ

907

วาจาของสัตตบุรุษ (การพูดของสัตตบุรุษ) คำพูดของตถาคตวาจาของตถาคต ตถาคตย่อมกล่าวคำจริง แท้ ประกอบประโยชน์

908

สุขในรูปฌานและอรูปฌาน (พหุเวทนิยสูตร) สงัดจากกาม อกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกมีวิจาร มีปีติและสุข เกิดแต่วิเวก

909

ว่าด้วยวิเวก ๓ อย่าง กายวิเวก อยู่ในที่เร้นลับผู้เดียว จิตตวิเวก บรรลุปฐมฌาน จิตสงัดจากนิวรณ์ อุปธิวิเวก ธรรมที่ระงับสังขาร

910

เรื่องพระราหุล (จูฬราหุโลวาทสูตร) อุปมา1 เรื่องน้ำน้อยในภาชนะ.. อุปมา2 เรื่องงวงช้าง..

911

เรื่องพระราหุล (จูฬราหุโลวาทสูตร) ชำระกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กายกรรมนี้เป็นอกุศลมีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก

912

เรื่องพระราหุล (มหาราหุโลวาทสูตร) ดูกรราหุล รูป อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นอดีต เป็นอนาคต และเป็นปัจจุบัน นั่นไม่ใช่ของเรา

913

เรื่องพระราหุล (มหาราหุโลวาทสูตร) ภาวนาเสมอด้วยธาตุ ๕ การเจริญภาวนาธรรม ๖ อย่าง อานาปานสติภาวนา

914

บุคคล ๔ จำพวก (๑) ทำตนให้เดือดร้อน ขวนขวายทำตนให้เดือดร้อน (๒) ทำผู้อื่นให้เดือดร้อน ขวนขวายทำผู้อื่นให้เดือดร้อน...

915

ที่ซึ่งมารและบริวารของมารไปไม่ถึง โดยทำสมาธิ ในทุกระดับ จะทำมารให้ตาบอด คือทำลายจักษุของมาร ให้ไม่เห็นร่องรอย

916

อาสวัฏฐานิยธรรม เมื่อใด จึงบัญญัติสิกขาบท เมื่ออาสวะมีมากในหมู่สงฆ์ ก็จะทรงบัญญัติ เพื่อกำจัดอาสวะเหล่านั้น

917

จาตุมสูตร ภิกษุ ศิษย์พระโมคคัลลานะ และพระสารีบุตร ถูกผู้มีพระภาคประณามว่า ส่งเสียงดังราวกะชาวประมงแย่งปลากัน

918

พระพุทธเจ้าในภัททกัป 5 องค์ กกุสันธะ ยุคมนุษย์ ๔หมื่นปี โกนาคมนะ ๓หมื่น กัสสปะ ๒หมื่น ตถาคต ๑๐๐ เมตไตรย ๘หมื่น

919

โภชนทานสูตร ๕ ประการ (อานิสงส์ในฐานะผู้ให้) ให้อายุ วรรณะ สุข กำลัง ปฏิภาณ ย่อมได้ที่เป็นทิพย์(เทวดา) และของมนุษย์

919

กาลทานสูตร ๕ ประการ (ให้ทานตามกาล) ให้ทานแก่ผู้มาสู่ถิ่นตน ให้ทานแก่ผู้เตรียมจะไป สมัยข้าวแพง ข้าวใหม่ ผลไม้ใหม่

920

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ ลาภสักการะ.. อันตรายทารุณเผ็ดแสบ หมือนสุนัขขี้เรื้อน เต่าติดชนัก ปลากลืนเบ็ด ผู้กินคูถ ดูดีสัตว์

920-2

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ ผู้ชี้ขุมทรัพย์..เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ภิกษุนกแก้ว นกขุนทอง ..ผู้รู้ธรรมไม่ทั่วถึง ผู้หล่นจากศาสนา

920-3

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ ไม่รู้ปฏิจจไม่ได้เป็นสมณะ ผู้ตกเหวสมณะผู้ไม่รู้ตามความเป็นจริงในทุกข์ ผู้ที่ควรเข้าใกล้ ผู้มีศีลสมาธิปัญญา

920-4

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ ผู้มีศีลไม่สะสม ไม่ดูการเล่น ไม่ดูการฟ้อน ฟังขับ ฟังนิยาย ฟังเพลง ปรบมือไม่ประดับตกแต่ง ปลุกเสก

920-5

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ เรียกร้องหาศาสดาเพื่อความเป็นศัตรู เรียกร้องหาศาสดาเพื่อความเป็นมิตร สมณสากยปุตติยะที่แท้

920-6

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ เถระดี เถระที่ไม่ต้องระวัง อาเนญชาสมาธิ เนื้อนาบุญของโลก พระโสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์

920-7

อริยะวินัย จากพระโอษฐ์ เรื่องอื่นๆ

921

นิททสวัตถุสูตร ภิกษุเป็นผู้มีความพอใจ ในการสมาทานสิกขา ใคร่ครวญธรรม กำจัดความอยาก หลีกเร้น ปรารภความเพียร มีสติ

922

เรื่องทรัพย์ในความหมายของพุทธศาสนา (รวม ๗ พระสูตร)

923

ติสสสูตร พระโมคคัลลานะสนทนากับพรหมสัสสะ ในญาณหยั่งรู้ของเทวดา ที่ล่วงรู้อุปาทานขันธ์ส่วนที่เหลือ และส่วนที่ไม่เหลือ

924

สีหสูตร พระผู้มีพระภาคตรัสถาม สีหเสนาบดี ผลแห่งทาน ๖ ประการ ที่ประจักษ์ในปัจจุบัน ของคนที่มีใจศรัทธา เป็นทานบดี

925

มารผู้มีบาป : ขัดขวางพระผู้มีพระภาค ๑๐พระสูตร มารกลิ้งหิน เข้าไปใกล้พระผู้มีพระภาค มารใช้คาถาบังตาพราหมณ์คหบดี

926

มารผู้มีบาป : มารปลอมตัว เข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค

927

มารผู้มีบาป : (อรรถกถา) มารธิดา แปลงร่างเป็นมนุษย์ ขอบำเรอพระบาทพระผู้มีพระภาค พระองค์ก็มิได้ทรงใส่พระทัยถึงเลย

928

มารผู้มีบาป : มารรังควานภิกษุณี ให้บังเกิดความกลัว ความหวาดเสียว ความขนพองสยองเกล้า และใคร่จะให้เคลื่อนจากวิเวก

929

มารผู้มีบาป : โต้วาทะกับพระผู้มีพระภาค10 พระสูตร

930

คารวสูตรที่ ๒ แรกตรัสรู้ ทรงเห็นว่าไม่มีใครมีศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ และวิมุตติญาณทัศนะเท่า จึงทรงเคารพในธรรมที่ตรัสรู้

931

เรื่องพระสาคตะ เข้าเตโชธาตุกสิณ บันดาลไฟต้านนาคไว้ได้ ... เหตุการบัญญัติสุรา-เมรัย ที่พระสาคตะดึ่มจนล้มกลิ้งที่ประตูเมือง

932

อายาจนสูตรที่ ๑ สหัมบดีพรหม ขอร้องให้พระผู้มีพระภาคแสดงธรรมหลังการตรัสรู้ บอก โลกจะฉิบหายหนอ โลกจะพินาศหนอ

933

อรหันต์ผู้มีฤทธิ์ ๔ รูป เข้าเตโชธาตุกสิณ ตามพระผู้มีพระภาคขึ้นไปปรากฎในพรหมโลก พระโมค กัสสป กัปปินะ อนุรุทธ

934

พกพรหมมีทิฐิอันชั่วช้า ว่าพรหมยั่งยืนคงที่ ไม่จุติ ไม่อุปบัติ พระผู้มีพระภาคพร้อมอรหันต์ผู้มีฤทธิ์ หายตัวไปนั่งบนหัวพรหม

ธรรม ๔ ประการ บุคคล ๔ จำพวก มีปรากฎในโลก

935

๑. อนุพุทธสูตร ธรรม ๔ ประการ ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ ที่เป็นอริยะ เราได้ตรัสรู้แล้ว ถอนตัณหาได้แล้ว ตัณหาสิ้นไปแล้ว

936

๒. ปปติตสูตร ผู้ประกอบด้วย และผู้ไม่ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ เรียกว่าผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้

937

๓. ขตสูตรที่ ๑ ธรรม ๔ ประการ ไม่ใคร่ครวญสืบสวนให้รอบคอบแล้วกล่าวสรรเสริญคุณของผู้ไม่ควร สรรเสริญ

938

๔. ขตสูตรที่ ๒ ผู้ปฏิบัติชอบใน บุคคล ๔ จำพวก ถือเป็นบัณฑิต เป็นสัตบุรุษ คือปฏิบัติต่อ มารดา บิดา ตถาคต สาวกตถาคต

939

๕. อนุโสตสูตร บุคคล ๔ จำพวก มีปรากฏอยู่ในโลก ผู้ไปตามกระแส ผู้ไปทวนกระแส ผู้มีตนตั้งอยู่แล้ว ผู้เป็นพราหมณ์ข้ามถึงฝั่ง

940

๖. อัปปสุตสูตร บุคคล ๔ จำพวก มีสุตะน้อยไม่เข้าถึงสุตะ ผู้มีสุตะน้อยเข้าถึงสุตะ ..สุตะมากไม่เข้าถึงสุตะ..สุตะมากเข้าถึงสุตะ

941

๗. สังฆโสภณสูตร : บุคคลผู้ยังหมู่ให้งามคือภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกาที่เฉียบแหลม ผู้แกล้วกล้า เป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงธรรม

942

๘. เวสารัชชสูตร พรหมจักรเวสา รัชชญาณ มี ๔ ประการ ธรรมของตถาคตไม่มีใครคัดง้างได้ ไม่ว่าจะเป็น สมณะ มาร พรหม ..

943

๙. ตัณหาสูตร ตัณหา ๔ ประการ ตัณหาเกิดแก่ที่ใด ที่นั้นให้ชื่อว่าเป็นที่เกิดแห่งตัณหา ผู้มีตัณหาเป็นเพื่อนสองไม่ล่วงพ้นสงสาร

944

๑๐. โยคสูตร โยคะ ๔ ประการ คือ กามโยคะ,ภวโยคะ,ทิฏฐิโยคะ,อวิชชาโยคะ.. ผู้พรากจาก อกุศลธรรม เรียกว่าผู้เกษมจากโยคะ

945

สันโดษ ตามมีตามได้-อริยวงศ์ ๔ อย่าง สันโดษด้วยจีวร ด้วยบิณฑบาต ด้วยเสนาสนะตามมีตามได้ เป็นผู้มีปหานะ - ฉันท์วันละหน

946

มหานิทานสูตร (๑๕) อานนท์ เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ ปฏิจจสมุบาทนี้ ลึกซึ้งสุดประมาณและปรากฏเป็นของลึก

947

มหานิทานสูตร (๑๕) เหตุเกิด-เหตุดับ ของอกุศลธรรมอันชั่วช้าลามก อาศัยตัณหา

948

มหานิทานสูตร (๑๕) สมุทัย ปัจจัย แห่งเวทนา แห่งผัสสะ แห่งนามรูป, นามกาย รูปกาย นามรูป

949

มหานิทานสูตร (๑๕) อัตตา (ความถือว่าตัวตน) บุคคลเมื่อไม่บัญญัติอัตตา

950

มหานิทานสูตร (๑๕) วิญญาณฐิติ ๗, อายตนะ ๒, วิโมกข์ ๘ : อายตนะ ๒ คือ อสัญญีสัตตายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ

951

ปาฏิกสูตร (๒๔) ธรรมที่เราได้แสดงไว้ ย่อมนำผู้ประพฤติ ให้สิ้นทุกข์โดยชอบ เช่นนี้ แล้วเธอจะปรารถนาอิทธิปาฏิหาริย์ไปทำไม

952

ความหวงแหน ความตระหนี่ ความมุ่งจะเอา ก็เรียกว่าความตระหนี่ ... ความระแวง เพราะวัตถุถูกแย่งชิง ย่อมศร้าโศก

953

ทรงขยายความปฏิจจ-อย่างประหลาด ผัสสะมี เพราะปัจจัยคือนามรูป,หมู่แห่งนาม ย่อมมีได้โดยอาศัยอาการ ลิงค์ นิมิต อุเทศ

954

ธาตุ ๓ อย่าง เป็นที่ตั้งแห่ง ปฏิจจ.. กามธาตเป็นเหตุให้เกิดกามภพ.. รูปธาตุเป็นเหตุให้เกิดรูปภพ.. อรูปธาตุเป็นเหตุให้เกิดอรูปภพ

955

วิเวก ๓ กายวิเวก จิตตวิเวก อุปธิวิเวก

956

กาม ๒ อย่าง วัตถุกาม (วัตถุอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด) รูป เสียง กลิ่น รส กิเลสกาม(ความดำริในกาม) ความพอใจ ความกำหนัด

มหานิทเทส : ขยายความคำสอนตถาคต (โดยพระสารีบุตร)

957

มหานิทเทส (1) ขยายความคำสอนตถาคต (เชื่อว่าเป็นผลงานของพระสารีบุตร)

(1) ว่าด้วยกาม ๒ อย่าง : วัตถุกามเป็นไฉน กิเลสกามเป็นไฉน
(2) ผู้ปราถนากามเปรียบเหมือนถูกแทงด้วยลูกศร : เมื่อใคร่ อยากได้ ยินดี ปรารถนา มุ่งหมาย ชอบใจ
(3) กามเสื่อมไปได้อย่างไร : เสื่อม เสียหาย กระจัดกระจาย รั่วไหล อันตรธาน
(4) ว่าด้วยการเว้นขาดกามด้วยเหตุ ๒ ประการ โดยการข่มไว้ เช่นเจริญกายคตาสติ ..โดยการตัดขาด ปฏิบัติเพื่อความเป็นอริยบุคคล
(5) ว่าด้วยทาส ๔ จำพวก ทาสที่เกิดภายใน ทาสที่ซื้อมาด้วยทรัพย์ ผู้สมัครเข้าถึงความเป็นทาสเอง เชลยผู้เข้าถึงความเป็นทาส
(6) ว่าด้วยอันตราย ๒ อย่าง อันตรายที่ปรากฏคือ ราชสีห์ โจร คนที่ทำกรรมชั่ว... อันตรายที่ปกปิดคือ กายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต
(7) ว่าด้วยผู้มีสติทุกเมื่อ ผู้ที่เจริญสติปัฏฐาน ๔
(8) การละขาดจากกาม ๒ อย่าง
(9) ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

958

มหานิทเทส (2) ขยายความคำสอนตถาคต (เชื่อว่าเป็นผลงานของพระสารีบุตร)

959

มหานิทเทส (3) ขยายความคำสอนตถาคต (เชื่อว่าเป็นผลงานของพระสารีบุตร)

960

มหานิทเทส (4) ขยายความคำสอนตถาคต (เชื่อว่าเป็นผลงานของพระสารีบุตร)

961

มหานิทเทส (5) ขยายความคำสอนตถาคต (เชื่อว่าเป็นผลงานของพระสารีบุตร)

962

ว่าด้วยเปรียบสิ่งที่ได้ เหมือนความฝัน ครั้นตื่นแล้วย่อมไม่เห็นสิ่งอะไรๆ ฉันใด เพราะฉะนั้น บุรุษตื่นแล้วย่อมไม่เห็น
(มหานิทเทส พระไตรปิฎกฉบับที่ ๒๙ เชื่อว่าเป็นการขยายความ โดยพระสารีบุตร)

963

ว่าด้วยสิ่งต่างๆ ย่อมสลายไปเหลือแต่ชื่อ ผู้ติดใจในวัตถุ ที่ถือว่าของเรา ย่อมไม่ละ ความโศก ความ รำพัน และความหวงแหน
(มหานิทเทส พระไตรปิฎกฉบับที่ ๒๙ เชื่อว่าเป็นการขยายความ โดยพระสารีบุตร)

964

มุนีไม่อาศัยแล้วในสิ่งทั้งปวง มีความว่า อายตนะ ๑๒ (ภายใน6-ภายนอก6) ไม่เกี่ยงข้องใน จักษุ-รูป หู- เสียง จมูก- กลิ่น ลิ้น- รส
(มหานิทเทส พระไตรปิฎกฉบับที่ ๒๙ เชื่อว่าเป็นการขยายความ โดยพระสารีบุตร)

965

พราหมณสัจจ์ ๔ คืออะไรเล่า ? “สัตว์ทั้งปวง ไม่ควรฆ่า” พราหมณ์ที่พูดอยู่อย่างนี้ ชื่อว่าพูดคำสัจจ์ ไม่ใช่กล่าวมุสา

966

เจตนารมณ์ของตถาคต เมื่ออดีต (สมัยพระเจ้ามฆะเทวะอายุ 336,000 ปี) กับปัจจุบัน (สมัยเป็นตถาคต ช่วงมนุษย์อายุ 100ปี )

967

ความดีที่ตถาคตสั่งสมไว้แต่ปางก่อน สร้างกศล กายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต ละปานา เข้าหาสมณะพราหมณ์ อะไรเป็นกุศล

968

ภิกษุณีเมตติยา กล่าวหาพระทัพพ ล่วงละเมิดว่าเสพเมถุน พระพุทธเจ้าเรียกประชุมสงฆ์ ..ภิกษุณีกล่าวเท็จ จึงให้สึก