กฎพระสงฆ์ฉบับที่ ๙

            ๙  กฎให้ไว้แก่พระราชาคณะ  เจ้าอธิการฐานานุกรมในนอกกรุง  แลแขวงจังหวัดหัวเมือง ๑ ๒ ๓ ๔ ปากใต้ฝ่ายเหนือทั้งปวงจงทั่ว

            สมเด็จพระบรมนารถ ฯ..... สั่งว่า.....

           มหาสีน ขาดจากสิกขาบท เป็นปาราชิกลามก ในพระศาสนา  มิได้เป็น สมณะ ปฏิญาณตนว่าเป็นสมณ ปิดความชั่วไว้..... กระทำให้พระพุทธศาสนา เสื่อมสูญเศร้าหมอง มิควรนักหนา

           แต่นี้สืบไปเมื่อหน้า  ให้พระราชาคณะฐานานุกรม เจ้าอธิการ  เอาใจใส่ ตรวจตราดู รู้เห็นว่า อันดับนั้นติดพันอยู่ด้วย หญิงโยมอุปฐาก ผิดพุทธวจนะอยู่แล้ว  ก็ว่ากล่าวให้ปริวัฎ ออกเสียจากพระศาสนา อย่าให้เป็นปาราชิกขึ้นได้ ในพระศาสนา ดุจหนึ่ง อ้ายสีนฉะนี้  แลให้ประกาศแก่พระสงฆ์อันดับ วัดวาอารามจงทั่ว 

           ถ้าพระสงฆ์องค์ใดกระทำความชั่วลามกอยู่แล้ว ก็ให้ปริวัฎออกเสีย อย่าให้ เป็นมลทินอยู่ในพระศาสนา  ทรงพระกรุณาหาเอาโทษไม่ ถ้าแลพระสงฆ์องค์ใด ปกปิดความชั่วไว้.... มีผู้ว่ากล่าวพิจารณาเป็นสัจ จะเอาตัวเป็นโทษถึง ๗ ชั่วโคตร  แล้วจะให้ลงพระราชอาญาตีโยม  พระราชาคณะ ฐานานุกรม เจ้าอธิการ อันดับ กระทำความผิดแลละเมินเสีย มิระวังตรวจตรากัน ให้เป็นลามกชั้นใน พระศาสนา.....

          กฎให้ไว้ ณ วันศุกร์ แรมสี่ค่ำ เดือนเก้า ปีขาล ฉศก

ที่มา : เว็บไซต์ หอมรดกไทย http://thaiheritage.net/religion/misc/law.htm