กฎหมายพระสงฆ์ สมัยรัชกาลที่ ๑ จุลศักราช ๑๑๒๔ (พ.ศ.๒๓๒๖)
กฎหมายพระสงฆ์ ฉบับที่ ๙
กฎให้ไว้แก่พระราชาคณะ เจ้าอธิการ ถานานุกรม ในกรุงนอกกรุง แขวง จังหวัด หัวเมือง ๑-๒-๓-๔ ปากใต้ ฝ่ายเหนือทั้งปวงจงทั่ว
ด้วยสมเด็จบรมนารถ บรมบพิตร พระพุทธเจ้าอยู่หัว ผู้ทรงพระคุณธรรม อนันตา สัมภาราดิเรก เอกพิบูลย สุนธร ราชศรัทธาเปนอัคมหาสาศนุปถัมภก พระพุทธสาศนา จำเริญศรีสวัสดิ์ทั้งพระ ปริญัติแลปฏิปติสาศนา ให้ถาวรารุ่งเรืองไป เปนที่เลื่อมใสย นมัศการบูชาแก่เทพยดา มนุษยทั้งปวง
เสด็จออก ณ พระที่นั่งดุสิดามหาปราสาท โดยบูรพาพิมุข พร้อมด้วยอัคมหา มนตรี กระวีชาติราชปะโรหิตา โหราราชบัณฑิตยเฝ้าพระบาทบงกชมาศ สั่งว่า ณ วันเดือน ๙ ขึ้น ๙ ค่ำ ปีขาน นักษัตรฉศก เวลาพลบค่ำ มหาสินซึ่งเปนพระครู อยู่วัด นาคกลาง ปลอมเข้าไปหาอึ่งข้าหลวง ในกรมสมเด็จพระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ้า อภัยธิเบศร จับตัวได้รับเปนสัตยว่ามหาสินได้เสพเมถุนธรรม ด้วยอึ่งถึงชำเรา
แต่ เดือนเจ็ด ปีขาน นักษัตรฉศก มาหลายครั้ง จนอึ่งมีท้องมีลูก มหาสินขาดจาก สิกขาบท เปนปาราชิกลามก ในพระสาศนา มิได้เปนสมณะปติญาณตนว่า เปนสมณะ ปิดความชั่วไว้แล้วเข้ากระทำสังฆกรรม อุโบสถกรรม อุปสมบทกรรม เปนคู่สวดบวช พระสงฆ์ ๑๓ รูปนั้น เปนอาจิณกรรมมหันตโทษถึง อะเวจีมหานรก เพราะกระทำให้ พระพุทธ สาศนาเศร้าหมองเสื่อมสูญ มิควรหนักหนา
แต่นี้สืบไปเมื่อน่า ให้พระราชาคณะ ถานานุกรม เจ้าอธิการ เอาใจใส่ตรวจดู รู้เหนว่า พระอันดับนั้นติดพันธ อยู่กับหญิงโยมอุปถากผิดพุทธวจนะอยู่แล้ว ก็ว่ากล่าว ให้ปริวัตออกเสียจากพระสาศนา อย่าให้เปนปาราชิกขึ้นได้ใน พระสาศ นาดุจหนึ่งอ้ายสินฉนี้ แลให้ประกาศแก่พระสงฆ์อันดับทุกวัดวาอารามจงทั่ว ถ้าพระสงฆ์ องค์ใดทำความ ชั่วลามก อยู่แล้ว ก็ให้ปริวัตออกเสีย อย่าให้เปนมลทิน อยู่ในพระสาศนา ทรงพระกรุณาหาเอาโทษไม่
ถ้าแลพระสงฆ์องค์ใดปกปิดความชั่วไว้ ดุจหนึ่งอ้ายสินเปนมลทินอยู่ใน พระสาศนาฉนี้ มีผู้ว่ากล่าวพิจารณา เปนสัตย จะเอาตัวเปนโทษถึง ๗ ชั่วโคตร แล้วจะให้ลงพระราชอาญาญาติโยม พระราชาคณะ ถานานุกรม เจ้าอธิการ พระสงฆ์ อันดับซึ่งกระทำความผิด แลละเมินเสียมิรวังตรวจตรากัน ให้เปนลามกขึ้นใน พระสาศนา แลให้พระราชาคณะ เจ้าอธิการ ถานานุกรม พระสงฆ์อันดับ ทำตาม กฎหมาย รับสั่งนี้จงทุกประการ
กฎให้ไว้ ณ วันศุกร เดือนเก้า แรมสี่ค่ำ จุลศักราช ๑๑๕๘ ปีขาน นักษัตรฉศก
|
