พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก หน้าที่ หน้าที่ ๔๗-๔๘

๑๐. สมณพราหมณสูตรที่ ๒ (ตรัสกับภิกษุทั้งหลาย)

             [๙๖] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถ บิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ฯลฯ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า

             ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง
ย่อมไม่รู้ทั่วถึง ชรามรณะ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึง เหตุเกิดชรามรณะ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึง ความดับแห่งชรามรณะ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึง ข้อปฏิบัติ ให้ถึงความดับแห่งชรามรณะ
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น จักล่วงพ้นชรามรณะได้ ดังนี้ มิใช่ฐานะที่จะมีได้

ย่อมไม่รู้ทั่วถึงชาติ ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงภพ ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงอุปาทาน ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงตัณหา ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงเวทนา ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงผัสสะ ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงสฬายตนะ ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงนามรูป ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงวิญญาณ ฯลฯ
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงสังขาร ทั้งหลาย
ย่อมไม่รู้ทั่วถึง เหตุเกิดแห่งสังขาร
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงความดับแห่งสังขาร
ย่อมไม่รู้ทั่วถึงข้อปฏิบัติ ให้ถึงความดับแห่งสังขาร
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น จักล่วงพ้นสังขารทั้งหลายได้ ดังนี้ มิใช่ฐานะที่จะมีได้

             [๙๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์เหล่าใด เหล่าหนึ่งแล ย่อมรู้ทั่วถึง ชรามรณะ
ย่อมรู้ เหตุเกิด แห่งชรามรณะ
ย่อมรู้ทั่วถึง ความดับ แห่งชรามรณะ
ย่อมรู้ทั่วถึง ข้อปฏิบัติ ให้ถึงความดับแห่งชรามรณะ
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น จักล่วงพ้นชรามรณะได้ ดังนี้ เป็นฐานะที่จะมีได้

ย่อมรู้ทั่วถึงชาติ ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงภพ ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงอุปาทาน ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงตัณหา ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงเวทนา ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงผัสสะ ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงสฬายตนะ ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงนามรูป ฯลฯ
ย่อมรู้ทั่วถึงวิญญาณ ฯลฯ

ย่อมรู้ทั่วถึง สังขาร
ย่อมรู้ทั่วถึง เหตุเกิด แห่งสังขาร
ย่อมรู้ทั่วถึง ความดับ แห่งสังขาร
ย่อมรู้ทั่วถึง ข้อปฏิบัติ ให้ถึงความดับแห่งสังขาร
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น จักล่วงพ้นสังขารทั้งหลายได้ ดังนี้ เป็นฐานะ ที่จะมีได้

จบสูตรที่ ๑๐