พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก หน้าที่ ๒๖๘ - ๒๖๙

โทษในงูเห่า-โทษในมาตุคาม นัยยะ ๑ (สัปปสูตรที่ ๑)


           [๒๒๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในงูเห่า ๕ ประการนี้
๕ ประการเป็นไฉน คือ
๑) เป็นสัตว์ไม่สะอาด
๒) มีกลิ่นเหม็น
๓) มีความน่ากลัวมาก  
๔) มีภัยเฉพาะหน้า  
๕) มักประทุษร้ายมิตร  
           ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในงูเห่า ๕ ประการนี้แล

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในมาตุคาม ๕ ประการฉันนั้นเหมือนกัน
๕ ประการเป็นไฉน คือ
๑) เป็นผู้ไม่สะอาด  
๒) มีกลิ่นเหม็น
๓) มีความน่ากลัวมาก
๔) มีภัยเฉพาะหน้า
๕) มักประทุษร้ายมิตร
           ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในมาตุคาม ๕

โทษในงูเห่า และโทษในมาตุคาม นัยยะ ๒ (สัปปสูตรที่ ๒)

           [๒๓๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในงูเห่า ๕ ประการนี้
๕ ประการเป็นไฉนคือ
๑) เป็นสัตว์มักโกรธ
๒) มักผูกโกรธ
๓) มีพิษร้าย
๔) มีสองลิ้น
๕) มักประทุษร้ายมิตร
           ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในงูเห่า ๕ ประการนี้แล

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย โทษในมาตุคาม ๕ ประการนี้ฉันนั้นเหมือนกัน
๕ ประการเป็นไฉน คือ
๑) เป็นผู้มักโกรธ
๒) มักผูกโกรธ
๓) มีพิษร้าย
๔) มีสองลิ้น
๕) มักประทุษร้ายมิตร

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในโทษ ๕ ประการนั้น
ความที่มาตุคามเป็น ผู้มีพิษร้าย คือ โดยมากมาตุคาม มีราคะจัด
ความที่มาตุคามเป็น ผู้มีสองลิ้น คือ โดยมากมาตุคาม มีวาจาส่อเสียด
ความที่มาตุคามเป็น ผู้มักประทุษร้ายมิตร คือ โดยมาก มาตุคามมักประพฤตินอกใจ
           ดูกรภิกษุทั้งหลายโทษในมาตุคาม ๕ ประการนี้แล