พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๔ สุตตันตปิฎก หน้าที่ ๑๒๐

ธรรม ๑๐ ประการ เป็นอาหารของธรรม ๑๐ ประการ
(อิฏฐสูตร)

           [๗๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้ เป็นธรรมอันน่าปรารถนา น่าใคร่น่าชอบใจ หาได้ยากในโลก ๑๐ ประการเป็นไฉน คือ โภคสมบัติ ๑ วรรณะ ๑ ความไม่มีโรค ๑ ศีล ๑ พรหมจรรย์ ๑ มิตร ๑ ความเป็นพหูสูต ๑ ปัญญา ๑ ธรรม ๑ สัตว์ทั้งหลาย ๑

            ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรม ๑๐ ประการนี้แล เป็นธรรมอันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจหาได้ยากในโลก

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการเป็นอันตรายแก่ธรรม ๑๐ ประการนี้แล ซึ่งเป็นธรรมอันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ หาได้ยากในโลก คือความเกียจคร้าน ความไม่ขยันหมั่นเพียร เป็นอันตรายแก่โภคสมบัติ การไม่ทำการสาธยาย เป็นอันตรายแก่ความเป็นพหูสูตการไม่ฟังด้วยดี ไม่สอบถามเป็นอันตรายแก่ปัญญา การไม่ประกอบความเพียร การไม่พิจารณาเป็นอันตรายแก่ธรรมทั้งหลาย การปฏิบัติผิด เป็นอันตรายแก่สัตว์ทั้งหลาย

            ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรม ๑๐ ประการนี้เป็นอันตรายแก่ธรรม ๑๐ ประการนี้แล ซึ่งเป็นธรรมอันน่าปรารถนา น่าใคร่น่าชอบใจ หาได้ยากในโลก

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการเป็นอาหารของธรรม ๑๐ ประการนี้แล ซึ่งเป็นธรรมอันน่าปรารถนาน่าใคร่ น่าชอบใจ หาได้ยากในโลก คือ
๑) ความไม่เกียจคร้านความขยันหมั่นเพียร เป็นอาหารของโภคสมบัติ
๒) การประดับ การตกแต่งร่างกาย เป็นอาหารของวรรณะ
๓) การกระทำสิ่งเป็นที่สบาย เป็นอาหารของความไม่มีโรค
๔) ความเป็นผู้มีมิตรดี เป็นอาหารของศีลทั้งหลาย
๕) การสำรวมอินทรีย์ เป็นอาหารของพรหมจรรย์
๖) การไม่แกล้งกล่าวให้คลาดจากความจริง เป็นอาหารของมิตรทั้งหลาย
๗) การกระทำ การสาธยาย เป็นอาหารของความเป็นพหูสูต
๘) การฟังด้วยดี การสอบถาม เป็นอาหารของปัญญา
๙) การประกอบความเพียร การพิจารณาเป็นอาหารของธรรมทั้งหลาย
๑๐) การปฏิบัติชอบ เป็นอาหารของสัตว์ทั้งหลาย

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้เป็น อาหารของธรรม ๑๐ ประการนี้แล ซึ่งเป็นธรรมอันน่าปรารถนา น่าใคร่น่าชอบใจ หาได้ยากในโลก