ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๐ สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต หน้าที่ ๑๑๖

สังขารสูตร

           [๔๖๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๓ จำพวกนี้ มีปรากฏอยู่ในโลก ๓ จำพวกเป็นไฉน

(1. ปรุงแต่งสังขารทั้งหลายที่เป็นไปด้วยความเบียดเบียน)
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้
ย่อมปรุงแต่ง กายสังขาร ที่มีความเบียดเบียน
ปรุงแต่ง วจีสังขาร ที่มีความเบียดเบียน
ปรุงแต่ง มโนสังขาร ที่มีความเบียดเบียน

ครั้นแล้วเขาย่อมเข้าถึงโลกที่มีความเบียดเบียน ผัสสะ ที่เป็นไปกับด้วยความ เบียดเบียน ย่อมถูกต้องบุคคลผู้เข้าถึงโลกที่มีความเบียดเบียนนั้น เขาผู้อันผัสสะที่ เป็นไปกับด้วยความเบียดเบียนถูกต้องแล้ว ย่อมเสวยเวทนาอันมีความเบียดเบียน เป็นทุกข์โดยส่วนเดียว เหมือนพวกสัตว์นรกฉะนั้น

(2. ปรุงแต่งสังขารทั้งหลาย ที่ไม่เป็นไปเพื่อความเบียดเบียน)
บุคคลบางคนในโลกนี้
ย่อมปรุงแต่ง กายสังขาร ที่ไม่มีความเบียดเบียน
ปรุงแต่ง วจีสังขาร ที่ไม่มีความเบียดเบียน
ปรุงแต่ง มโนสังขาร ที่ไม่มีความเบียดเบียน

ครั้นแล้วเขาย่อมเข้าถึงโลกที่ไม่มีความเบียดเบียน ผัสสะอันไม่มีความเบียดเบียน ย่อมถูกต้องบุคคลผู้เข้าถึงโลกอันไม่มีความเบียดเบียนนั้น เขาผู้อันผัสสะที่ไม่มี ความเบียดเบียนถูกต้องแล้ว ย่อมเสวยเวทนาอันไม่มีความเบียดเบียน เป็นสุข โดยส่วนเดียว เหมือนพวก เทวดาสุภกิณหะ

(3.ปรุงแต่งสังขารทั้งหลายที่เป็นไปด้วยความเบียดเบียนบ้าง ไม่เบียดเบียนบ้าง)
ฉะนั้น บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อม
ปรุงแต่ง กายสังขาร ที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง
ปรุงแต่ง วจีสังขาร ที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง
ปรุงแต่ งมโนสังขาร ที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง

ครั้นแล้วเขาย่อมเข้าถึงโลก ที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง ผัสสะ ที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง ย่อมถูกต้องบุคคลนั้น บุคคลนั้น ผู้อันผัสสะที่มีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง ถูกต้องแล้ว ย่อมเสวย เวทนา อันมีความเบียดเบียนบ้าง ไม่มีความเบียดเบียนบ้าง เจือปนด้วย สุข และ ทุกข์ เหมือนมนุษย์ เทวดาบางพวก และ วินิปาติกสัตว์ บางพวก ฉะนั้น

ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๓ จำพวกนี้แล มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ