ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๔ สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต หน้าที่ ๒๘๙
เจตนาสูตร
[๒๐๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยศีล ไม่ต้องทำด้วย เจตนา ว่าขอความไม่ เดือดร้อน จงเกิดขึ้นแก่เราเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ความไม่เดือดร้อนเกิดขึ้นแก่ บุคคลผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยศีลนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่มีความเดือดร้อน ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอความปราโมทย์จงเกิดขึ้นแก่เราเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ความปราโมทย์ เกิดขึ้นแก่บุคคลผู้ไม่มีความเดือดร้อนนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีความปราโมทย์ ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอปีติจงเกิดขึ้น แก่เราเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลายข้อที่ปีติเกิดขึ้นแก่บุคคลผู้มีความปราโมทย์นี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีใจประกอบด้วยปีติ ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอกายของ เราจงสงบเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่กายของบุคคลผู้มีใจประกอบด้วยปีติสงบนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีกายสงบแล้ว ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอเราจงเสวยสุข เถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้มีกายสงบแล้วเสวยสุขนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีสุข ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอจิตของเราจงตั้งมั่นเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่จิตของบุคคลผู้มีสุขตั้งมั่นนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีจิตตั้งมั่น ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอเราจงรู้จงเห็นตาม เป็นจริงเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลายข้อที่บุคคลผู้มีจิตตั้งมั่นแล้วรู้เห็นตามเป็นจริงนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้รู้เห็นตามเป็นจริง ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่า ขอเราจงเบื่อ หน่ายเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้รู้เห็นตามเป็นจริงเบื่อหน่ายนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้เบื่อหน่าย ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่าขอเราจงคลายกำหนัด เถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้เบื่อหน่ายคลายกำหนัดนี้ เป็นธรรมดา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีจิตคลายกำหนัดแล้ว ไม่ต้องทำด้วยเจตนาว่าขอเราจงทำ ให้แจ้งซึ่งวิมุตติญาณทัสนะเถิด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลคลายกำหนัดแล้วทำ ให้แจ้งซึ่งวิมุตติญาณทัสนะนี้ เป็นธรรมดา
...........................................................................................................
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
วิราคะ มีวิมุตติญาณทัสนะเป็นผล.. มีวิมุตติญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์
นิพพิทา มีวิราคะเป็นผล.. มีวิราคะเป็นอานิสงส์
ยถาภูตญาณทัสสนะ มีนิพพิทาเป็นผล.. มีนิพพิทาเป็นอานิสงส์
สมาธิ มียถาภูตญาณทัสนะเป็นผล ..มียถาภูตญาณทัสนะเป็นอานิสงส์
สุข มีสมาธิเป็นผล.. มีสมาธิเป็นอานิสงส์
ปัสสัทธิ มีสุขเป็นผล.. มีสุขเป็นอานิสงส์
ปีติ มีปัสสัทธิเป็นผล.. มีปัสสัทธิเป็นอานิสงส์
ความปราโมทย์ มีปีติเป็นผล.. มีปีติเป็นอานิสงส์
ความไม่เดือดร้อน มีความปราโมทย์เป็นผล.. มีความปราโมทย์เป็นอานิสงส์
ศีลที่เป็นกุศล มีความไม่เดือดร้อนเป็นผล.. มีความไม่เดือดร้อนเป็นอานิสงส์
ด้วยประการดังนี้แล
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ธรรมทั้งหลาย.. ย่อมหลั่งไหลไปสู่ธรรมทั้งหลาย
ธรรมทั้งหลาย.. ย่อมยังธรรมทั้งหลายให้บริบูรณ์เพื่อการถึงฝั่ง (คือนิพพาน)
จากสถานอันมิใช่ฝั่ง (คือสังสารวัฏ) ด้วยประการฉะนี้แล ฯ
จบสูตรที่ ๒
|