พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕

ภัททาลิสูตร
เหตุให้พระธรรมวินัยเสื่อม(อาสวัฏฐานิยธรรม)

             [๑๗๑] ภัททาลิ ......... ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ที่เมื่อก่อน ได้มีสิกขาบทน้อยนักเทียว แต่ภิกษุดำรงอยู่ในอรหัตผลเป็นอันมาก และอะไรเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ที่เดี๋ยวนี้ได้มีสิกขาบทเป็นอันมาก แต่ภิกษุดำรงอยู่ในอรหัตผลน้อยนัก.

อาสวัฏฐานิยธรรม

             [๑๗๒] ดูกรภัททาลิ ข้อนี้เป็นจริงอย่างนั้น เมื่อสัตว์ทั้งหลายกำลังเสื่อม พระสัทธรรมกำลังอันตรธาน สิกขาบทมีอยู่มากมาย แต่ภิกษุดำรงอยู่ในอรหัตผล น้อยนัก.

พระศาสดายังไม่ทรงบัญญัติสิกขาบท แก่สาวกทั้งหลาย ตราบเท่าที่ อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ในธรรมวินัยนี้. ต่อเมื่อใด อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า ปรากฏขึ้นในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ เมื่อนั้นพระศาสดา จึงทรงบัญญัติสิกขาบทแก่สาวกทั้งหลาย เพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรม เหล่านั้น

อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ ตราบเท่าที่ สงฆ์ยังไม่ถึงความเป็นหมู่ใหญ่. ต่อเมื่อใด สงฆ์ถึงความเป็นหมู่ใหญ่ เมื่อนั้นอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าจึงจะปรากฏในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ ครั้งนั้น พระศาสดาจึงทรงบัญญัติสิกขาบทแก่สาวกทั้งหลาย เพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรม เหล่านั้น.

อาสวัฏฐานิยมธรรมบางเหล่า ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ ตราบเท่าสงฆ์ ที่ยังไม่ถึงความเป็นผู้เลิศด้วยลาภ ... ยังไม่ถึงความเป็นผู้เลิศด้วยยศ ... ยังไม่ถึงความ เป็นพหูสูต ... ยังไม่ถึงความเป็นรัตตัญญู ต่อเมื่อใดสงฆ์เป็นผู้ถึง ความเป็นรัตตัญญู

เมื่อนั้นอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าจึงปรากฏในสงฆ์ ในธรรมวินัยนี้ ครั้งนั้น พระศาสดาจึงทรงบัญญัติสิกขาบทแก่สาวกทั้งหลาย เพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรม เหล่านั้น.
.........................................................................................................................................................

สรุป พระองค์บัญญัติเพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรม หรือความเสื่อมในพระสัทธรรม ด้วยเหตุ 3 ประการ ดังนี้
1 ยังไม่ปรากฏความเสื่อมในสงฆ์
2 หมู่สงฆ์ยังมีไม่มากพอ
3.ยังไม่มีลาภปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้องกับสงฆ์