อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคปลาย หน้า 1066
คำไขความของสัมมาวาจาสี่

(อมุสาวาท) เธอนั้น ละมุสาวาทเว้นขาดจากมุสาวาท พูดแต่ความ จริงรักษาความสัตย์มั่งคง ในคำพูด มีคำพูดควรเชื่อถือได้ ไม่แกล้งกล่าวให้ผิดต่อโลก.

(อปิสุณวาท) เธอนั้น ละคำส่อเสียดเว้นขาดจากคำส่อเสียด ได้ฟังจากฝ่ายนี้แล้ว ไม่เก็บไปบอกแก่ฝ่ายโน้น เพื่อแตกจากฝ่ายนี้ หรือได้ฟังจากฝ่ายโน้นแล้ว ไม่เก็บมา บอกแก่ฝ่ายนี้เพื่อ แตกจากฝ่ายโน้น แต่จะสมานคนที่แตกกันแล้วให้กลับ พร้อมเพรียง กัน อุดหนุนคนที่พร้อม เพรียงกันอยู่ให้พร้อมเพรียงกันยิ่งขึ้น เป็นคนชอบในการพร้อม เพรียง เป็นคนยินดีในการ พร้อมเพรียง เป็นคนพอใจในการพร้อมเพรียง กล่าวแต่วาจา ที่ทำให้พร้อมเพียงกัน.

(อผรุสวาท) เธอนั้น ละการกล่าวคำหยาบเสีย เว้นขาดจากการกล่าวคำหยาบ กล่าวแต่ วาจา ที่ไม่มีโทษเสนาะโสต ให้เกิดความรัก เป็นคำฟูใจเป็นคำสุภาพ ที่ชาวเมือง เขาพูดกัน เป็นที่ใคร่ ที่พอใจของมหาชน กล่าวแต่วาจาเช่นนั้นอยู่.

(อสัมผัปปลาวาท) เธอนั้น ละคำพูดเพ้อเจ้อเว้นขาดจากคำพูดเพ้อเจ้อกล่าวแต่ ในเวลาอัน สมควร กล่าวแต่คำจริง เป็นประโยชน์ เป็นธรรม เป็นวินัยกล่าวแต่วาจา มีที่ตั้ง มีหลักฐานที่อ้าง อิง มีเวลาจบ ประกอบด้วยประโยชน์สมควรแก่เวลา.