จากหนังสือ ปฏิบัติ สมถะวิปัสสนา-พุทธวจน หัวข้อ 47-48 ความหมายของคำว่า “รูป” -บาลี ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๐๕/๑๕๙. ภิกษุทั้งหลาย.เพราะอะไรจึงเรียกว่า รูป ภิกษุทั้งหลาย. เพราะสิ่งนั้นแตกสลาย ดังนั้นจึงเรียกว่า รูปแตกสลายไป เพราะ อะไรแตกสลายไป เพราะความหนาวบ้าง แตกสลาย ไปเพราะ ความร้อนบ้าง แตกสลายไปเพราะความหิวบ้าง แตก สลายไป เพราะกระหายบ้าง แตกสลายไปเพราะสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และ สัตว์เลื้อยคลานบ้าง. ภิกษุทั้งหลาย.เพราะสิ่งนั้นแตกสลาย ดังนั้นจึงเรียกว่า รูป (รูปคือ สิ่งที่แตกสลายได้ เปลี่ยนแปลงได้ ไม่คงที่) อุปมาแห่งรูป -บาลี ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๗๑/๒๔๒. ภิกษุทั้งหลาย. แม่น้ำคงคานี้ไหลพากลุ่ม ฟองน้ำ ก้อนใหญ่มา บุรุษผู้มีจักษุ เห็นกลุ่มฟองน้ำ นั้นย่อมเพ่งพินิจพิจารณา โดยแยบคาย เมื่อบุรุษนั้นเห็นอยู่ เพ่งพินิจพิจารณาอยู่ โดยแยบคายอยู่ กลุ่มฟองน้ำนั้น พึงปรากฏเป็นของว่าง ของ เปล่า เป็นของหาแก่นสารมิได้เลย ก็แก่นสารในกลุ่มฟองน้ำนั้น จะพึงมีได้อย่างไร แม้ฉันใด. ภิกษุทั้งหลาย.ฉันนั้นก็เหมือนกัน รูปอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต หรือปัจจุบันก็ตาม ทั้งที่เป็นภายใน หรือ ภายนอกก็ตามหยาบ หรือ ละเอียดก็ตามเลว หรือ ประณีตก็ตามอยู่ ในที่ไกลหรือในที่ใกล้ก็ตาม ภิกษุเห็นรูปนั้น ย่อมเพ่ง พินิจพิจารณาโดยแยบคายเมื่อภิกษุนั้นเห็นอยู่ เพ่งพินิจพิจารณาอยู่โดยแยบคายอยู่ รูปนั้น ย่อมปรากฏเป็น ของว่าง ของเปล่า เป็นของหาแก่นสารมิได้เลย ก็แก่นสารในรูปนั้นจะพึงมีได้อย่างไร (อุปมารูป คือฟองน้ำที่ไม่มีอะไรเลย เมื่อฟองแตกก็หายไป กลายเป็นของว่างเปล่า)
