ทสก. อํ. 24/181/89.
พุทธวจน ฉบับภพภูมิ

อายุนรก
ผู้ติเตียนพระอริยเจ้า ย่อมเข้าถึงนรกตลอดกาล


ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ เป็นผู้มีความปรารถนา อันเลวทราม พระเจ้าข้า!

โกกาลิกะ ! เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้
โกกาลิกะ ! เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ เธอจงยังจิตให้เลื่อมใสในสารีบุตร และ โมคคัลลานะเถิด สารีบุตร และโมคคัลลานะมีศีลเป็นที่รัก
แม้ครั้งที่ 2 โกกาลิกภิกษุได้กราบทูลอีก พระผู้มีพระภาคตรัสห้าม
แม้ครั้งที่ 3 โกกาลิกภิกษุได้กราบทูลอีก พระผู้มีพระภาคตรัสห้าม

ลำดับนั้นแล โกกาลิกภิกษุ ลุกจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กระทำ ประทักษิณแล้วหลีกไป ...

ครั้นพอล่วงราตรีนั้นไป พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า

ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อคืนนี้ เมื่อปฐมยามล่วงไปแล้ว ท้าวสหัมบดีพรหม มีรัศมีอันงามยิ่ง ทำวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างไสว เข้ามาหาเราถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืนอยู่ที่ควร ส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กล่าวกะเราว่า

"ข้าแต่ข้าพระองค์ผู้เจริญ ! โกกาลิกภิกษุมรณภาพแล้ว อุบัติในปทุมนรก เพราะจิตคิดอาฆาต ในพระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ" ท้าวสหัมบดีพรหม ครั้นกล่าวดังนี้แล้ว กระทำประทักษิณแล้ว ได้อันตรธานหายไป ในที่นั้นเอง

อุปมาอายุนรก

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ! ประมาณอายุใน ปทุมนรก นานเพียงใดพระเจ้าข้า !
ภิกษุทั้งหลาย ! ประมาณอายุในปทุมนรกนานนัก การนับประมาณอายุในปทุมนรก นั้นว่า เท่านี้ปี เท่านี้ร้อยปี เท่านี้พันปี หรือว่าเท่านี้แสนปี ไม่ใช่ทำได้ง่าย

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ก็พระองค์สามารถจะทรงกระทำการเปรียบเทียบได้หรือไม่ พระเจ้าข้า !

ภิกษุทั้งหลาย ! อาจเปรียบได้
ภิกษุทั้งหลาย ! เปรียบเสมือนเกวียนที่ บรรทุกงา ของชาวโกศลมีอัตรา 20 ขารี เมื่อล่วงไป ทุกหนึ่งร้อยปี* บุรุษพึงหยิบเมล็ดงาขึ้นจากเกวียนนั้นออก 1 เมล็ด
*(พระไตรปิฏกไทย/บาลี ใช้ ทุก 1 แสนปี แต่พระไตรปิฏกประเทศอื่นๆใช้ 100 ปี)

ภิกษุทั้งหลาย ! เกวียนที่บรรทุกงาของชาวโกศลมีอัตรา 20 ขารี นั้น จะพึงถึงความ สิ้นไป หมดไปโดยลำดับนี้ยังเร็วเสียกว่า .. ส่วน 1 อัพพุทนรกยังไม่พึงถึงความสิ้นไป หมดไปได้เลย

ภิกษุทั้งหลาย !

20 อัพพุทนรก เป็น 1 นิรัพพุทนรก
20 นรัพพุทนรก เป็น 1 อัพพนรก
20 อัพพนรก เป็น 1 อหหนรก
20 อหหนรก เป็น 1 อฏฏนรก
20 อฏฏนรก เป็น 1 กุมุทนรก
20 กุมุทนรก เป็น 1 โสคันธิกนรก
20 โสคันธิกนรก เป็น 1 อุปลกนรก
20 อุปลกนรก เป็น 1 ปุณฑรีกนรก
20 ปุณฑรีกนรก เป็น 1 ปทุมนรก
อย่างนี้ ก็โกกาลิกภิกษุอุบัติในปทุมนรก เพราะจิตคิดอาฆาตในสารีบุตรและโมคัลลานะ

คาถาผนวกท้ายพระสูตร
ก็วาจาหยาบเช่นกับขวาน เกิดในปากของบุรุษแล้ว เป็นเหตุตัดรอนตนเองของบุรุษ ผู้เป็นพาล ผู้กล่าวคำทุภาษิต ผู้ใดสรรเสริญคนที่ควรนินทา หรือนินทาคนที่ควร สรรเสริญ ผู้นั้นย่อมก่อโทษเพราะปาก ย่อมไม่ได้ความสุขเพราะโทษนั้น

การแพ้ด้วยทรัพย์เพราะการเล่นการพนัน เป็นโทษเพียงเล็กน้อย

โทษของผู้ที่ยังใจ ให้ประทุษร้ายในท่านผู้ปฏิบัติดี นี้แลเป็นโทษมากกว่า บุคคลตั้ง วาจาและใจ อันเป็นบาปไว้แล้ว เป็นผู้ติเตียนพระอริยเจ้า ย่อมเข้าถึงนรกตลอดกาล ประมาณด้วยการนับปี 136,000 นิรัพพุทะ และ 5 อัพพุทะ


ทสก. อํ. 24/181/89.
พุทธวจน ฉบับภพภูมิ