๘. สิงคาลกสูตร ว่าด้วยสิงคาลกมาณพ ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๑๓๘ ข้อ [๑๗๘]
พุทธวจน ปฐมธรรม หน้า 40

อบายมุข ๖ (ทางเสื่อมแห่งทรัพย์ ๖ ทาง)
(๑) การดื่มน้ำเมาคือ สุราและเมรัย
(๒) การเที่ยวไปตามตรอก ในเวลากลางคืน
(๓) การเที่ยวไปในที่ชุมนุมแห่งความเมา
(๔) การพนัน อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท
(๕) การคบคนชั่วเป็นมิตร
(๖ ความเกียจคร้านเป็น

(๑) โทษของการดื่มน้ำ เมา คือ สุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท
(๑) ความเสื่อมทรัพย์อันผู้ดื่มพึงเห็นเอง
(๒) ก่อการทะเลาะวิวาท
(๓) เป็นบ่อเกิดแห่งโรค
(๔) เป็นเหตุเสียชื่อเสียง
(๕) เป็นเหตุไม่รู้จักละอาย
(๖) เป็นเหตุทอนกำลังปัญญา

(๒) โทษในการเที่ยวไปตามตรอกต่างๆ ในเวลากลางคืน อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท
(๑) ผู้นั้นชื่อว่าไม่คุ้มครอง ไม่รักษาตัว
(๒) ผู้นั้นชื่อว่า ไม่คุ้มครอง ไม่รักษาบุตรภรรยา
(๓) ผู้นั้นชื่อว่า ไม่คุ้มครอง ไม่รักษาทรัพย์สมบัติ
(๔) ผู้นั้นชื่อว่า เป็นที่ระแวงของคนอื่น
(๕) คำพูดอันไม่เป็นจริงในที่นั้นๆ ย่อมปรากฏในผู้นั้น
(๖) เหตุแห่งทุกข์เป็นอันมาก ย่อมแวดล้อมผู้นั้น

(๓) โทษในการเที่ยวไปในที่ชุมนุม แห่งความเมา อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท
(๑) รำที่ไหน ไปที่นั่น
(๒) ขับร้องที่ไหน ไปที่นั่น
(๓) ประโคมที่ไหน ไปที่นั่น
(๔) เสภาที่ไหน ไปที่นั่น
(๕) เพลงที่ไหน ไปที่นั่น
(๖) เถิดเทิงที่ไหน ไปที่นั่น

(๔) โทษในการพนัน อันเป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาท อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท
(๑) ผู้ชนะย่อมก่อเวร
(๒) ผู้แพ้ย่อมเสียดายทรัพย์ที่เสียไป
(๓) ย่อมเสื่อมทรัพย์ในปัจจุบัน
(๔) ถ้อยคำของคนเล่นการพนัน ซึ่งไปพูดในที่ประชุมฟังไม่ขึ้น
(๕) ถูกมิตร อมาตย์หมิ่นประมาท
(๖) ไม่มีใครประสงค์จะแต่งงานด้วย เพราะเห็นว่าชายนักเลงเล่นการพนัน ไม่สามารถจะเลี้ยงภรรยาได้

(๕) โทษในการคบคนชั่วเป็นมิตร อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท
(๑) นำให้เป็นนักเลงการพนัน
(๒) นำให้เป็นนักเลงเจ้าชู้
(๓) นำให้เป็นนักเลงเหล้า
(๔) นำให้เป็นคนลวงผู้อื่นด้วยของปลอม
(๕) นำให้เป็นคนโกงเขาซึ่งหน้า
(๖) นำให้เป็นคนหัวไม้

(๖) โทษในความเกียจคร้าน อันเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท

(๑) ชอบอ้างว่า หนาวนัก แล้วไม่ทำการงาน
(๒) ชอบอ้างว่า ร้อนนัก แล้วไม่ทำการงาน
(๓) ชอบอ้างว่า เวลาเย็นแล้ว แล้วไม่ทำการงาน
(๔) ชอบอ้างว่า ยังเช้าอยู่ แล้วไม่ทำการงาน
(๕) ชอบอ้างว่า หิวนัก แล้วไม่ทำการงาน
(๖) ชอบอ้างว่า กระหายนัก แล้วไม่ทำการงาน