พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๐ หน้าที่ ๒๖๒ หน้าที่ ๒๖๓

ภัณฑนสูตร (ภิกษุทะเลาะกันด้วยหอกปาก)


         [๕๖๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในทิศใด ภิกษุทั้งหลาย เกิดบาดหมางกัน เกิดทะเลาะ วิวาทกัน ทิ่มแทงกันและกัน ด้วยหอกคือปากอยู่ ทิศเช่นนี้ย่อมไม่ผาสุก แก่เราแม้แต่คิดในใจจะกล่าวไปใยถึงการไปเล่า ในเรื่องนี้เราสันนิษฐานได้ว่า ท่านผู้มีอายุเหล่านั้นละทิ้งธรรม ๓ ประการเสียแล้ว ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการเป็นแน่ ได้ละธรรม ๓ ประการเหล่าไหน

ได้ละธรรม ๓ ประการเหล่านี้ คือ
  เนกขัมมวิตก ๑
  อัพยาปาทวิตก ๑
  อวิหิงสาวิตก ๑

ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการเหล่าไหน

ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการนี้ คือ
  กามวิตก ๑
  พยาบาทวิตก ๑
  วิหิงสาวิตก ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในทิศใด ภิกษุทั้งหลาย เกิดบาดหมางกันเกิดทะเลาะวิวาท ทิ่มแทงกันและกันด้วยหอกคือปาก อยู่ ทิศเช่นนี้ ย่อมไม่เป็นผาสุกแก่เรา แม้แต่ คิดในใจ จะป่วยกล่าวไปใยถึงการไป ในเรื่องนี้เราสันนิษฐานได้ว่า ท่านผู้มีอายุ เหล่านั้น ได้ละทิ้งธรรม ๓ ประการนี้เสียแล้ว ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการนี้ เป็นแน่

ดูกรภิกษุทั้งหลายในทิศใด ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้สามัคคีกัน ปรองดองกัน ไม่วิวาท กัน เป็นเหมือนน้ำนมกับน้ำต่างมองดูกันและกัน ด้วยนัยน์ตาอันแสดง ความรักอยู่ ทิศเช่นนี้ย่อมผาสุกแก่เรา แม้แต่จะไปจะป่วยกล่าวไปใย ถึงการคิดในใจเล่า

ในเรื่องนี้เราสันนิษฐานได้ว่า ท่านผู้มีอายุเหล่านั้น ได้ละธรรม ๓ ประการ เสียได้แล้ว ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการเป็นแน่

ได้ละธรรม ๓ ประการเหล่าไหน ได้ละธรรม ๓ ประการเหล่านี้ คือ กามวิตก ๑ พยาปาทวิตก ๑ วิหิงสาวิตก ๑

ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการเหล่าไหน ได้ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ ประการเหล่านี้ คือ เนกขัมมวิตก ๑ อัพยาปาทวิตก ๑ อวิหิงสาวิตก ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในทิศใดภิกษุทั้งหลาย เป็นผู้สามัคคีกัน ปรองดองกัน ไม่วิวาท กัน เป็นเหมือนน้ำนมกับน้ำ ต่างมองดูกันและกันด้วยนัยน์ตาอันแสดงความรักอยู่ ทิศเช่นนี้ย่อมผาสุกแก่เราแม้แต่จะไป จะป่วยกล่าวไปใยถึงการคิดในใจเล่า ในเรื่องนี้ เราสันนิษฐานได้ว่าท่านผู้มีอายุเหล่านั้น ได้ละธรรม ๓ ประการ นี้ได้เสียแล้ว ได้ทำให้มากซึ่งธรรม๓ ประการนี้เป็นแน่ ฯ