ความหมายของ คำว่า ผู้ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม
ขนุธ. ส. ๑๗/๕๐-๔๒/๘๓-๘๖

ภิกษุทั้งหลาย! ธรรมนี้ เป็นธรรมที่สมควรแก่ภิกษุ ผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
   คือ ข้อที่ภิกษุ
  เป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึก เบื่อหน่ายในรูป
  เป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึก เบื่อหน่าย ในเวทนา
  เป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึก เบื่อหน่าย ในสัญญา
  เป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึก เบื่อหน่าย ในสังขาร
  เป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึก เบื่อหน่าย ในวิญญาณ

ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มากอยู่ด้วย ความรู้สึกเบื่อหน่าย ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ใน สังขาร ในวิญญาณ ย่อมรู้รอบซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ
เมื่อเขารู้รอบอยู่ซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ ย่อมหลุดพ้น จากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ ย่อมพ้นได้ จากความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ เราตถาคตกล่าวว่า เขาย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้
--------------------------------------------------------------------

ภิกษุทั้งหลาย! ธรรมนี้ เป็นธรรมที่สมควรแก่ภิกษุ ผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
   คือ ข้อที่ภิกษุ
  เป็นผู้ตามเห็นความ ไม่เที่ยงในรูป อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ ไม่เที่ยง ในเวทนา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ ไม่เที่ยง ในสัญญา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ ไม่เที่ยง ในสังขาร อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ ไม่เที่ยง ในวิญญาณ อยู่เป็นประจํา

ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้ตาม เห็นความไม่เที่ยง ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณ อยู่เป็นประจํา ย่อมรู้รอบซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ เมื่อเขารู้รอบอยู่ซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ ย่อมหลุดพ้นจากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ ย่อมพ้นได้ จากความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ เราตถาคตกล่าวว่า เขาย่อมหลุดพ้น จากทุกข์ ดังนี้
--------------------------------------------------------------------

ภิกษุทั้งหลาย! ธรรมนี้ เป็นธรรมที่สมควรแก่ภิกษุ ผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
  คือ ข้อที่ภิกษุ
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นทุกข์ ในรูป อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นทุกข์ ในเวทนา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นทุกข์ ในสัญญา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นทุกข์ ในสังขาร อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นทุกข์ ในวิญญาณ อยู่เป็นประจํา

ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้ตาม เห็นความเป็นทุกข์ ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณอยู่เป็นประจํา ย่อมรู้รอบซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่ง วิญญาณ เมื่อเขารู้รอบอยู่ ซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ
ย่อมหลุดพ้นจากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ ย่อมพ้นได้จาก ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ เราตถาคตกล่าวว่า เขาย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้
--------------------------------------------------------------------

ภิกษุทั้งหลาย! ธรรมนี้ เป็นธรรมที่สมควรแก่ภิกษุ ผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
  คือ ข้อที่ภิกษุ
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นอนัตตา ในรูป อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นอนัตตา ในเวทนา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นอนัตตา ในสัญญา อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความ เป็นอนัตตา ในสังขาร อยู่เป็นประจํา
  เป็นผู้ตามเห็นความเป็น อนัตตา ใน วิญญาณอยู่เป็นประจํา

ภิกษุนั้น เมื่อตาม เห็นความเป็นอนัตตา ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณ อยู่เป็นประจํา ย่อมรู้รอบซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ เมื่อเขารู้รอบอยู่ ซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ ย่อมหลุดพ้นจากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ ย่อมพ้นได้จาก ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ เราตถาคตกล่าวว่า เขาย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้
ขนุธ. ส. ๑๗/๕๐-๔๒/๘๓-๘๖
หนังสือภพภูมิ บทที่ ๑๒๘ หน้า 455