พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต

ตัณหาสูตร

             [๒๒๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันมีตัณหาเป็นมูล ๙ประการ เธอทั้งหลายจงฟัง ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอันมีตัณหาเป็นมูล
             ๙ ประการเป็นไฉน
             (๑) การแสวงหาเพราะอาศัยตัณหา ๑
             (๒) การได้เพราะอาศัยการ แสวงหา ๑
             (๓) การวินิจฉัยเพราะอาศัยการได้ ๑
             (๔) ฉันทราคะเพราะอาศัยการวินิจฉัย ๑
             (5) ความหมกมุ่นเพราะอาศัยฉันทราคะ ๑
             (6) ความหวงแหนเพราะอาศัยความหมกมุ่น ๑
             (7) ความตระหนี่เพราะอาศัยความหวงแหน ๑
             (8) การจัดการอารักขาเพราะอาศัยความตระหนี่ ๑
             (9) ธรรมอันเป็นบาปอกุศลหลายประการ คือ การจับท่อนไม้ จับศาตรา การ ทะเลาะ การแก่งแย่ง การวิวาท กล่าววาจาส่อเสียดว่ามึงๆ และพูดเท็จย่อมเกิดขึ้น ๑

            ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมมีตัณหาเป็นมูล ๙ ประการนี้แล ฯ