พระไตรปิฎก ฉบับหลวง  ล่มที่ ๒๓ หน้าที่ ๑๐๕

สุเนตตอนุสาสนีสูตร


           [๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว ศาสดาชื่อว่า สุเนตตะ เป็นเจ้า ลัทธิ ปราศจากความกำหนัดในกาม(พ้นจากกามแล้ว) ก็สุเนตตศาสดานั้น มีสาวกอยู่ หลายร้อยคน เธอแสดงธรรมให้สาวกฟัง เพื่อความเป็นสหายแห่งเทวดา ชั้นพรหมโลก สาวกเหล่าใด

           เมื่อสุเนตตศาสดา กำลังแสดงธรรม เพื่อความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้น พรหมโลก ไม่ยังจิตให้เลื่อมใส สาวกเหล่านั้น เมื่อตายไป ได้เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาตนรก (สาวกฟังแล้วมีจิตไม่เลื่อมใส)
           ส่วนสาวกเหล่าใด เมื่อสุเนตตศาสดา กำลังแสดงธรรมเพื่อความเป็น สหายแห่งเทวดา ชั้นพรหมโลก ยังจิตให้เลื่อมใส สาวกเหล่านั้นเมื่อตายไป ได้เข้า ถึง สุคติโลกสวรรค์

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว ศาสดาชื่อว่า มูคปักขะ ฯลฯ ศาสดา ชื่อว่า อรเนมิ ฯลฯ ศาสดาชื่อว่า กุททาละ ฯลฯ ศาสดาชื่อว่า หัตถิปาละ ฯลฯ ศาสดาชื่อว่า โชติปาละ ฯลฯ ศาสดาชื่อว่า อรกะ เป็นเจ้าลัทธิ ปราศจากความ กำหนัดในกาม ก็อรกศาสดา นั้น มีสาวกอยู่หลายร้อยคน เธอแสดงธรรมให้ สาวกฟัง เพื่อความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นพรหมโลก สาวกเหล่าใด เมื่อ อรกศาสดา กำลังแสดงธรรม เพื่อความเป็นสหายแห่งเทวดา ชั้นพรหมโลก ไม่ยังจิตให้เลื่อมใส สาวกเหล่านั้น เมื่อตายไป ได้เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ส่วนสาวกเหล่าใด เมื่ออรก ศาสดา กำลังแสดงธรรมเพื่อความเป็นสหายแห่ง เทวดา ชั้นพรหมโลก ยังจิตให้เลื่อมใส  สาวกเหล่านั้น เมื่อตายไป ได้เข้าถึงสุคติ โลกสวรรค์

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ผู้ใดมีจิต ประทุษร้าย พึงด่า พึงบริภาษศาสดาเจ้าลัทธิทั้ง ๗ นี้ ผู้เป็นเจ้าลัทธิ ปราศจากความกำหนัดในกาม มีบริวารหลายร้อยคน พร้อมด้วยหมู่สาวก ผู้นั้นจะพึง ประสบกรรม มิใช่บุญ เป็นอันมากหรือ ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า อย่างนั้นพระเจ้าข้า

           พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดมีจิตประทุษร้าย พึงด่า พึงบริภาษศาสดา เจ้าลัทธิ ทั้ง ๗ นี้ผู้เป็นเจ้าลัทธิ ปราศจากความกำหนัดในกาม มีบริวารหลายร้อยคน พร้อมด้วยหมู่ สาวก ผู้นั้นพึงประสบกรรม มิใช่บุญเป็นอันมาก
           แต่ผู้ใดมีจิต ประทุษร้าย ด่าบริภาษ บุคคล ผู้สมบูรณ์ด้วยทิฐิคนเดียว ผู้นี้ ย่อมประสบกรรม มิใช่บุญมากกว่านั้นอีก ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะเรา ไม่กล่าวความอดทน เห็นปานนี้โดยเฉพาะ ในเพื่อนพรหมจรรย์ ภายนอกจาก ธรรมวินัยนี้

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราทั้งหลาย จักไม่มีจิตประทุษร้าย ในเพื่อนพรหมจรรย์เลย

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้แล

จบสูตรที่ ๙