พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๒๓๑

ธรรม ๔ ประการ

1)  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการ ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญแห่งปัญญา
     ธรรม ๔ ประการเป็นไฉน คือ
     สัปปุริสสังเสวะ การคบสัปบุรุษ ๑
     สัทธรรมสวนะ ฟังคำสั่งสอนของท่าน ๑
     โยนิโสมนสิการ ทำไว้ในใจโดยแยบคาย ๑
     ธรรมานุธรรมปฏิปัตติ ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการนี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญแห่งปัญญา ฯ

2)  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการ เป็นธรรมมีอุปการะมากแก่มนุษย์
     ธรรม ๔ ประการเป็นไฉน คือ
     สัปปุริสสังเสวะ ๑
     สัทธรรมสวนะ๑
     โยนิโสมนสิการ ๑
     ธรรมานุธรรมปฏิปัตติ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ประการนี้แล เป็นธรรมมีอุปการะมากแก่มนุษย์ ฯ

3)  ดูกรภิกษุทั้งหลาย โวหารอันมิใช่ของพระอริยะ ๔
    ประการนี้ ๔ ประการเป็น ไฉน คือ
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้เห็นว่าเห็น ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้ฟังว่าได้ฟัง ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้ทราบว่าได้ทราบ ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้รู้ว่าได้รู้ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย โวหารอันไม่ใช่ของพระอริยะ ๔ ประการนี้แล ฯ

4)  ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้
    ๔ ประการเป็นไฉน คือ
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้เห็นว่าไม่ได้เห็น ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้ ฟังว่าไม่ได้ฟัง ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้ทราบว่าไม่ได้ทราบ ๑
    ความเป็น ผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ได้รู้ว่าไม่ได้รู้ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้แล ฯ

5) ดูกรภิกษุทั้งหลาย โวหารอันมิใช่ของพระอริยะ ๔ ประการ นี้
    ๔ ประการเป็น ไฉน คือ
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ได้เห็นว่าไม่ได้เห็น ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ได้ฟังว่าไม่ได้ฟัง ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ได้ทราบว่าไม่ได้ทราบ ๑
    ความเป็นผู้กล่าวสิ่งที่ได้รู้ว่าไม่ได้รู้ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย โวหารอันมิใช่ของพระ อริยะ ๔ ประการนี้แล ฯ