พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๐ สุตตันตปิฎก หน้าที่ ๑ - ๒๑

แสดง อธรรมว่าธรรม (วรรคที่ ๑๑)

             [๑๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงอธรรมว่าธรรม ภิกษุเหล่านั้น ชื่อว่าเป็น ผู้ปฏิบัติ เพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชน เป็นอันมาก เพื่ออนัตถะ มิใช่ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อทุกข์แก่เทวดา และมนุษย์ ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก และย่อมจะยังสัทธรรมนี้ ให้อันตรธาน ฯ

             [๑๓๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดง ธรรมว่า อธรรม ฯลฯ
ที่แสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่า วินัย ฯลฯ ที่แสดงวินัยว่า มิใช่วินัย ฯลฯ

ที่แสดงพระดำรัส อันพระตถาคต มิได้ทรงภาษิต มิได้ตรัสไว้ว่า พระตถาคตทรง ภาษิตไว้ ตรัสไว้ ฯลฯ

ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคตได้ทรงภาษิตไว้ ตรัสไว้ว่า พระตถาคต มิได้ทรงภาษิตไว้ มิได้ตรัสไว้ ฯลฯ

ที่แสดงกรรมอันพระตถาคตมิได้ทรงสั่งสมว่า พระตถาคตทรงสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันพระตถาคตได้ทรงสั่งสมไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสมไว้ ฯลฯ

ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคตมิได้ทรงบัญญัติไว้ว่า พระตถาคตทรงบัญญัติไว้ ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคตทรงบัญญัติไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงบัญญัติไว้

ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติ เพื่อไม่เป็นประโยชน์ เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชน เป็นอันมาก เพื่ออนัตถะมิใช่ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชน เป็นอันมาก เพื่อทุกข์แก่เทวดา และ มนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบาปมิใช่บุญ เป็นอันมาก และย่อมยังสัทธรรม นี้ ให้อันตรธาน

             [๑๓๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงอธรรมว่าอธรรม ภิกษุเหล่านั้น ชื่อว่า เป็นผู้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออัตถะ ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่เทวดา และ มนุษย์ ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบุญเป็นอันมาก และย่อมดำรงสัทธรรมนี้ไว้มั่น

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

แสดง ธรรม ว่า ธรรม

             [๑๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวก ที่แสดงธรรมว่า ธรรม ฯลฯ ที่แสดงสิ่งที่มิใช่วินัย ว่ามิใช่วินัย ฯลฯ ที่แสดงวินัยว่า วินัย ฯลฯ ที่แสดงพระดำรัสอัน พระตถาคต มิได้ทรงภาษิต มิได้ตรัสไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงภาษิตมิได้ตรัสไว้ ฯลฯ

ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคตได้ทรงภาษิต ได้ตรัสไว้ว่าพระตถาคตได้ทรงภาษิต ได้ตรัสไว้ ฯลฯ

ที่แสดงกรรมที่พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสมว่า พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันพระตถาคตทรงสั่งสมว่า พระตถาคตทรงสั่งสม ฯลฯ

ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคต มิได้ทรงบัญญัติ ว่าพระตถาคตมิได้ทรงบัญญัติ ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคต ทรงบัญญัติว่า พระตถาคตทรงบัญญัติ

ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่า เป็นผู้ปฏิบัติ เพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออัตถะประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่เทวดา และ มนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบุญเป็นอันมาก และย่อมดำรงสัทธรรมนี้ไว้มั่น

จบวรรคที่ ๑๑