สูญญตา เป็นสภาพที่ "เกิด" ไม่ปรากฏ "เสื่อม" ไม่ปรากฏ
ซึ่งก็คือสภาพเดิมของพวกเราทุกคน
(ถอดจากคลิป พุทธวจน)

การได้นิพพาน ไม่ไช่เหมือนไปได้มา แต่เป็นการกลับไปสู่สภาพเดิม
แต่เราอยู่สภาพเดิมไม่ได้ เพราะเราไปพอใจสภาพของขันธ์ 5

พระพุทธเจ้าจึงบอกว่าขันธ์ 5 ไม่ไช่ของเธอ ร่างกายไม่ไช่ของเธอ จงละมันเสีย
ดังนั้นสภาพเดิมของพวกเราไม่ไช่ขันธ์ 5 แต่เป็นสิ่งๆหนึ่ง ซึ่งบุคคลพึงรู้แจ้ง

เป็นสิ่งที่ไม่มีปรากฏการณ์ ไม่มีที่สุด แต่มีทางปฎิบัติเข้ามาถึงได้โดยรอบ
ในสิ่งนั้นไม่มี ดิน น้ำ ไฟ ลม ในสภาพเดิมของเราไม่มีดินน้ำไฟลม

ในสภาพเดิมของเราไม่สามารถวัดความกว้าง ยาว เล็ก สั้น ใหญ่ หรือ งามไม่งามได้
นามรูปดับสนิทในสิ่งนั้น เพราะการดับสนิทของวิญญาณ

ในสภาพนั้นไม่มีวิญญาณ ไม่มีนามรูป

ในขณะที่สภาพนั้นคือสิ่งหนึ่งเข้ามาหลงยึดขันธ์ 5 จึงถูกเรียกว่าผู้ยึดติด
พระองค์เรียกว่า สัตต สัตตา หรือสัตโต สัตตานัง ภาษาไทยใช้คำว่า "สัตว์ "

ราธะถามพระศาสดาว่า สัตว์คืออะไร อะไรคือสัตตานัง

พระองค์ตรัสว่า ฉันทะ ราคะ นันทิ ตัณหา อันใด
ฉันทะ คือความพอใจ
ราคะ คือความกำหนัดยินดี
นันทิ คือความเพลิน
ตัณหา คือความอยากอันใด ที่มีอยู่ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณ
การติดแล้ว ข้องแล้ว ซึ่งสิ่งนั้น ถูกเรียกว่าผู้ยึดติด หรือถูกเรียกว่าสัตว์